Rozdział trzydziesty czwarty - Tajemnice i przemilczenia

Grzesiek miał wrażenie, że ostatnio ciąży na nim złe fatum. Spotykały go same przeciwności losu, nawet jeśli robił coś w dobrej wierze. Najpierw dał upust swoim emocjom, całując Laurę, potem spadły na niego te wszystkie kary i jego przyszłość zawodowa stała się niepewna, a na koniec wygadał przed chłopakiem przyjaciółki, że się pocałowali.

Oczywiście nie powiedział tego specjalnie. Gdyby wiedział, że Maks stoi za nim, w ogóle nie poruszyłby tego tematu. Ba, pewnie nawet nie wybiegałby za szatynką na dwór. Będąc jednak przekonanym, że są sami, musiał porozmawiać z cheerleaderką o ich pocałunku. Choć ona nie chciała poruszać tego tematu, siatkarzowi nie dawało to spokoju. Doskonale wiedział, że Forowicz wybrała swojego obecnego partnera. Co prawda odwzajemniła jego gest, ale wyraźnie tego żałowała. Odsunęła się od niego, trzymała go na dystans. Kiedy jednak okazała mu tyle wsparcia w jego klubowych kłopotach, poczuł, że nie może jej stracić. Wsparcie przyjaciółki było mu teraz bardzo potrzebne, a w związku z tym musiał zamknąć swoje uczucia w klatce, schować je na dnie serca i nigdy więcej nie pozwolić im się ujawnić. Musiał ją tylko przeprosić za swój wybryk, żeby całkowicie oczyścić między nimi atmosferę. Chciał tylko jej powiedzieć, że nigdy więcej tego nie powtórzy. Zamiast definitywnie zakończyć ich dwuznaczne relacje, przyczynił się do zakończenia związku dziewczyny z tym szatynem.

Czy Laura uwierzy mu, że cała sytuacja była przypadkiem i nie było w niej celowego działania? Trochę trudno w to uwierzyć, biorąc pod uwagę, że mu na niej zależało. Nigdy jednak nie miał w planach, by z takim bezczelnym rozmysłem doprowadzić do ich rozstania. W pewnym sensie chyba nawet wolał, żeby okazało się, że cheerleaderka nadal jest z Maksem. Wtedy przynajmniej Forowicz go nie znienawidzi.

Bociek z niemałą obawą czekał na przyjaciółkę przy barierkach, obserwując końcówkę jej treningu. Kiedy kapitan drużyny pozwoliła dziewczynom rozejść się do szatni, brunet uważnie obserwował Laurę, starając się ocenić jej nastrój.

- Witaj, Grzegorzu.

- Witaj Lauro – odpowiedział niepewnie. – Posłuchaj, przepraszam cię za wczoraj, ja nie zrobiłem tego specjalnie.

- Wiem.

- Gdybym wiedział, że jest tam Maks, to słowem bym się nie odezwał, przysięgam!

- Wiem – powtórzyła spokojnie.

- Naprawdę jest mi głupio i przykro, że to tak wyszło, nie chciałem, żeby…

- Grzesiek – weszła mu stanowczo w słowo. – Wiem, że wczoraj to było przypadkowo. Nie musisz mnie przepraszać, nie jestem na ciebie zła.

- Na pewno?

- Na pewno – uśmiechnęła się słabo.

- Mam nadzieję, że wszystko między wami się skończyło dobrze.

- Nie skończyło się dobrze – zaprzeczyła. – Maks ze mną zerwał, ale nie chcę o tym mówić – zastrzegła, widząc, że chłopak chce coś wtrącić.

Zawodnik popatrzył na nią z ogromnym poczuciem winy. Widział, że cheerleaderka jest przybita rozstaniem. Cierpiała, a najgorsza była świadomość, że to on jest za to odpowiedzialny. Mimo, że nie była na niego wściekła i wierzyła, że niczego nie zrobił celowo, nie chciała z nim rozmawiać.

- Powiedz mi czy coś się wyjaśniło u ciebie – Forowicz zmieniła temat.

- Tak, te decyzje zostały wstrzymane.

- Serio? – uśmiechnęła się szczerze. – To wspaniale!

- Dostaliśmy dzisiaj pismo z sądu, ale jeszcze nie ma się z czego cieszyć, bo to jest tylko wstrzymanie kar. Dopiero w przyszłym tygodniu będzie jako takie rozpatrzenie i ostateczny wyrok. Wciąż nie wiadomo, czy jednak nie będę musiał zapłacić i czy nie będę zawieszony. I wiesz, co jest jeszcze ironią losu? Ten sam Sąd Odwoławczy, który najpierw wydał decyzje, teraz wstrzymał kary.

- Co? – rzuciła z niedowierzaniem. – Oni tam mają rozdwojenie jaźni czy o co chodzi?

- Nie wiem. Ja w ogóle coraz mniej z tego wszystkiego rozumiem. Pani prezes strasznie się tym wszystkim przejmuje, jest mi przykro, bo to taka złota kobieta… Dziś mieliśmy spotkanie z naszym prawnikiem, on chce wysłać jakieś kolejne odwołania i oskarżenia… Staram się to ogarnąć, bo podpisuję się pod tymi papierami, ale to taki typowy prawniczy żargon i nie wiem… Zamiast skupić się na treningach, cały czas myślę o następnych pozwach i skargach. Boję się, że to wszystko się na mnie zemści, lecz z drugiej strony rozumiem, że tego nie można tak zostawić.

- O czym będą te kolejne pisma, które wysyłacie?

- Jedno jest o AZSie, że nielegalnie tam grałem, bo nie ma czegoś takiego jak kontrakt ustny, drugie o tych sądach i o tym, że popełnia błędy i jest niekonsekwentny.

- Wcale się nie dziwię, że się w tym pogubiłeś… Mam nadzieję, że wszystko skończy się dobrze. I szybko.

- Ja też, ale już teraz mam dość, a to dopiero początek.

- Wierzę ci – powiedziała współczująco. – A dziennikarze się do Ciebie dobijają?

- Ależ oczywiście. Polsat chce zrobić program o tej sprawie, pewnie będę musiał tam jechać, bo pani Sabina mówiła, że zapraszają nas w dwójkę, a ona chciałaby przedstawić swój punkt widzenia. Poza tym spece od PRu też uważają, ze to  dobry pomysł.

- To studio jest w Warszawie?

- No raczej. Nie chce mi się jechać aż do Warszawki, i tak nie ogarniam tego żargonu, więc będę tam chyba tylko po to, żeby się pouśmiechać.

- Dasz radę.

- Dzięki, że to mówisz – uśmiechnął się.

- Naprawdę tak uważam!

- Wiem.

***

Stojąc przed blokiem Jurija Klaudia nie wiedziała czy bardziej się stresuje, czy jest podekscytowana. Za niecałą sekundę podniesie rękę, sięgając do domofonu, mężczyzna wpuści ją do mieszkania, gdzie wspólnie zjedzą obiad. Niezwykły obiad, który miał być ich pierwszą randką. Kiedy usłyszała głos Gladyra zapraszającego ją do środka, stwierdziła, że przeważającym uczuciem jest jednak strach, choć nie wiedziała czego właściwie się obawia. Przecież dobrze dogadywała się z siatkarzem, mieli coraz więcej tematów do rozmowy, a jej żarty go śmieszyły. No i tego właśnie chciała, prawda? Marzyła o takim spotkaniu już od kilku miesięcy. Nie powinna się bać własnych marzeń, zwłaszcza, że tak zawzięcie o nie walczyła.

Siatkarz był ubrany dokładnie w tą samą koszulkę, którą niegdyś jej pożyczył, gdy nie puścił jej w środku nocy do domu. Uśmiechnęła się do swoich wspomnień, zastanawiając się jednocześnie, czy założył ją specjalnie, czy może był to zbieg okoliczności. Choć trochę korciło ją, by o to zapytać, nie znalazła w sobie tyle odwagi. Jeśli to tylko przypadek, wyszłaby na jakąś fanatyczkę.

Jurij przygotował dla niej coś, co wyglądało na placki ziemniaczane. Na stole były rozłożone również miseczki z różną zawartością. W jednej znajdowała się śmietana, w drugiej roztopione masło, w następnej gęsty sos z kawałkami mięsa. Dziewczyna przyglądała się daniom z nieskrywaną ciekawością.

- To jedna z tradycyjnych ukraińskich potraw – wyjaśnił Gladyr. – U nas nazywają to blinami. Mam nadzieję, że będzie ci smakować. Chciałem ci pokazać trochę mojej kultury, choć ona nie różni się aż tak bardzo od polskich tradycji.

- I tak podoba mi się ten pomysł – uśmiechnęła się do niego.

Blondyn zaprosił ją do stołu, tłumacząc sposób przygotowywania i spożywania placków. Praczyk spróbowała blinów z przygotowanymi przez zawodnika dodatkami. Ich smak nieco przypominał zwykłe placki ziemniaczane, ale obecna była też wyraźna nuta jakby ciasta drożdżowego. Sos mięsny, który najbardziej przypadł jej do gustu, doskonale uzupełniał posiłek.

- Bardzo mi smakowało – powiedziała po zakończonym obiedzie.

- Cieszę się.

- Może pomogę ci posprzątać? – zapytała, widząc, że mężczyzna składa naczynia.

Brunetka wstała z krzesła, gotowa do działania. Sportowiec odwrócił się w jej stronę i zrobił kilka kroków, stając przed dziewczyną. Przez chwilę przyglądał się tak uważnie jej twarzy, że nabrała przekonania, że gdzieś na brodzie albo policzkach pozostały jej resztki jedzenia. Zanim jednak zdążyła zapaść się ze wstydu pod ziemię, Jurij wyciągnął dłoń w jej stronę i delikatnie odgarnął włosy za ucho.

- Jesteś moim gościem, nie możesz sprzątać za mnie – zaprotestował.

- No dobrze – zgodziła się, onieśmielona czułym gestem zawodnika.

Po paru chwilach mężczyzna zaprosił ją do salonu, gdzie ponownie pogrążyli się w rozmowie. Gladyr zaskakująco dużo opowiadał o sobie: o swoim dzieciństwie, o rozwoju swojej sportowej kariery, o przeprowadzce do Polski – początkowo do Warszawy, potem do Kędzierzyna, o rodzicach, którzy zostali na Ukrainie i których mógł odwiedzać tylko podczas wakacji. W całej tej historii była jednak jedna wielka luka – brakowało jakiejkolwiek wzmianki o matce Darii. Choć dwudziestolatka nigdy jakoś specjalnie nie zastanawiała się co stało się z mamą małej, jej nieobecność rzucała się w oczy. Teraz, gdy Jurij się przed nią otworzył, przemilczenie tematu tej kobiety była jak czerwona migająca syrena. To o czym jej nie mówił, stało się sprawą, o której bardzo pragnęła usłyszeć. Ciekawość nagle dała o sobie znać, ale szybko zdusiła ją w zarodku. Cokolwiek dzieje się między blondynem a matką Darii musiało pozostać jego tajemnicą. Klaudia nie zamierzała drążyć tematu, zadawać podchwytliwych pytań ani wymyślać własnych teorii. Była przekonana, że siatkarz sam wyjawi jej prawdę wtedy, kiedy uzna to za stosowne. Na własnej skórze przekonała się, że cierpliwość popłaca i zamierzała wykorzystać tą zasadę jeszcze raz. Tym bardziej, że Gladyr sam powiedział, że chciałby, żeby wszystko między nimi się potoczyło we właściwym porządku rzeczy. Wiadomość o mamie czterolatki pewnie jest gdzieś na końcu listy, dlatego spokojnie na nią poczeka, bez względu na to czy potrwa to rok, czy kilka miesięcy. Tymczasem skupiła się na rozmowie z siatkarzem, dorzucając do niej kilka własnych wspomnień z dzieciństwa. Kiedy przyszedł czas rozstania, bo Daria musiała zostać odebrana z przedszkola, oboje trochę niedowierzali, że dwie i pół godziny, które mieli dla siebie zarezerwowane, minęło niczym marne pięć minut. 

Moje pytanie brzmi: dlaczego macie Grzesia aż za takiego sukinkota, że posądziliście go o specjalne wygadanie się o pocałunku przy Maksie? ;-; Zapewniam Was jako autor, że tylko ja, Alyssa, chciałam, żeby on dowiedział się prawdy w taki sposób. I jeszcze słowo o matce Darii, bo widziałam w komentarzach, że ta kwestia też pozostaje niejasna dla niektórych. Na chwilę obecną wiadomo jedynie tyle, że jej nie ma. Dlaczego ona zniknęła się wyjaśni, ale jeszcze nie teraz. Keep calm and wait :D